Spanje valt uiteen
Alleen. In 1829 waren Cuba, Guam, de Filippijnen en Puerto Rico als enige overgebleven.
My Throne – No, Mine
Fernando’s dithering over zijn successor resulteerde in de “First Carlist War (1833 – 39) die ging tussen aanhangers van zijn broer Carlos en zijn dochter Isabel. De kerk en conservatieve regionale rebellen steunde Carlos, terwijl Isabel steun kreeg van liberalen en het leger.
Het werd een geweldadige oorlog en zoals altijd kwamen de rijken er goed vanaf, terwijl de arme erop achteruit gingen en het leger won de oorlog. Na deze overwinning verklaarde Isabel haarzelf tot Koningin Isabel II (Isabella II; r 1843-68). In haar regeringsperiode riep ze onder meer een politiemacht in het leven die de rijken moest beschermen tegen arme dieven. In deze tijd groeide de economie een beetje en het onderwijssysteem werd gedeeltelijk hervormd, maar de veranderingen waren klein van aard. Uiteindelijk wierpen radicale liberalen haar van de troon. In de Septembrina Revolutie in 1868.
Maar Spanje wilde nog steeds een Monarhie en in 1870 nam een liberale Italiaanse prins genaamd Amadeo van Savoy de taak op zich om dit te verwezelijken. Natuurlijk waren de Spaanse Aristocraten het hier niet mee eens en deze onenigheid leidde tot een nieuwe Carlist War (1872-76). Drie partijen stonden hier tegenover elkaar: Aanhanger van Amadeo, conservatieven die de zoon van Isabel, Alfonso, op de troon wilde hebben en andere conservatieven die Carlos’ kleinzoon Carlos op de troon wilde hebben.
The First Republic
Amadeo verliet spanje in Februari 1873 en het door liberalen gedomineerde Cortes verklaarde het land een federale republiek. Binnen 2 jaar was de macht alleen weer verloren aan een leger van Alfonso, die zich later Alfonso XII (r 1874-85), in een coalitie met de kerk en grondbezitters.
The Great Divide
Aan het eind van de 19e eeuw kwam er industrie naar Barcelona, Madrid en wat andere steden, wat grote verhuizingen naar deze steden tot gevolg had. Dit zorgde voor veel goede, maar ook slechte mensen die in deze steden gingen wonen. Veel Spanjaarden vonden deze verandering maar niets en verhuisde naar Latijns-Amerika. Spanjaarden die bleven lagen op de loer naar mogelijkheden nieuwe revoluties te starten. De maatschappij en politiek polariseerde sterk,
Pagina 48
maar de komst van de milde dictator Prima de Rivera in 1920 drukte de onrust de kop in.
Revolutionaries & Separatists
De ideeen van de Russische anarchist Mikhail Bakunin bereikte spanje in de jaren ’60 van de 19e eeuw en vonden snel aanhang. Bakunin wilde een staat waarin mensen vrijwillig samenwerken. Deze staat zou door sabotage gevestigd moeten worden.
Anarchisme sloeg erg aan tegen het eind van de 19e eeuw en had 24 aanslagen en twee moorden op ministers tot gevolg. Later verenigde de anarchisten zich tot de Confederacion Nacional del Trabajo.
Socialisme groeide langzamer doordat het minder radicaal was. Zei richten in 1888 de Union General de Trabajadores op. Ook het Seperatisme groeide in deze tijd. Zei zagen de grote stroom immigranten als een gevaar hun identiteit te verliezen.
In 1909 werd een groep Spanjaarden vermoord door berbers in Spaans-Marrokko. Dit had tot gevolg dat er een reservistenleger op af werd gestuurd. In Barcelona had dit tot gevolg dat er veel aanslagen waren (tragic week genoemd). De overheid antwoordde hierop met het executeren van veel arbeiders.
Gedurende de eerste wereldoorlog bleef spanje neutraal en had het een grote economische bloei, maar anarchisme en socialisme groeide wat veel politiek geweld in Barcelona tot gevolg had.
First Dictatorship
Toen in 1921 10000 Spaanse troepen werden vermoord door Berbers, werd de schuld bij de koning neergelegd. Aristocraten grepen toen met een leger de macht en vestigde een dictatorschap dat 6 jaar zou aanhouden. Primo was een centralist die de pers censureerde. Hij kreeg steun van de socialisten. Hij zette veel industrieen op, verbeterde
